De eerste dagen
Door: Annemieke
30 April 2017 | China, Peking
Hallo volgers!
Het heeft even geduurd, o.a. door een jetlag, hoogteziekte en niet altijd beschikking over internet, maar hier dan ons eerste verslag!
We willen jullie eerst allemaal hartelijk bedanken voor jullie bijdrage! We hebben een super mooi bedrag opgehaald van 1555 euro. Een deel daarvan is al gebruikt voor het verven van een van de aardbevingsbestendige scholen. De bouw ging sneller dan verwacht en er waren veel vrijwilligers in Nepal, dus dat was al klaar. De rest van het geld, nog meer dan de helft, besteden we in overleg met Stichting Maya als wij zelf in Nepal zijn. Maar zo ver is het nog niet! We zijn nog niet eens een week weg, maar hebben al ontzettend veel meegemaakt. Hieronder onze eerste belevenissen.
Een momentopname in het vliegtuig.
En dan zit je wat uit de buiken na de maaltijd, komen de stewardessen de raampjes verduisteren (16.30 uur!). Even nadenken, oja, we vliegen met een Chinese maatschappij en in Beijing is het al 6 uur later, dus 22.30 uur, De lichten worden gedimd, slapen dus! Nou, mooi niet: voor ons zitten 2 zenuwachtige Hollandse jongens die voor het eerst van hun leven vliegen, ze gaven aan dat ze als ze in paniek raakten liever niet meer bij het raampje wilden zitten. En ik had dan ook steeds de neiging om extra op hun te letten als we wat turbulentie hadden… Naast ons zit een gezin met een zieke peuter die dreinerig huilt en eigenlijk wil slapen maar steeds snottebellen niest die dan over zijn speentje glijden… En dan achter ons: 2 Chinese dames die de hele tijd luidruchtig met elkaar aan het discussiëren zijn, wel leuk om de taal alvast te horen! Slapen? Vergeet het maar!
Mondkapjes, veel verkeer en eten met stokjes
En dan onze eerste dagen in China. Met een jetlag van hier tot Tokio (eh Beijing), hebben we met onze gids Peter (zijn Chinese naam is niet uit te spreken, laat staan te schrijven) de stad verkend. Hij had de vaart er goed in, maar gelukkig zijn onze benen iets langer dan die van hem en konden we heb nog redelijk bijhouden. We hebben het Tiananmen plein bezocht, (wat wij kennen als het Plein van de Hemelse Vrede) en zijn in de Verboden Stad geweest, dit is een enorm groot complex met allemaal lange paden naar de vele verschillende paleizen en woonverblijven (met bijna 10.000 kamers) uit de Ming en Qing dynastie. Wat ons vooral opviel was het enorme massale hiervan. En heel veel (Chinese) toeristen. Sowieso is alles massaal en groot en druk in Beijing.
Beijing heeft ook een paar mooie parken, waar de inwoners graag naar toe gaan.
En dan de Great Wall , prachtig! Op 90 km afstand van Beijing hebben we die muur kunnen bezoeken en een stuk ervan gelopen. Er is hier een aantal eeuwen voor nodig geweest om de muur te bouwen Het idee dat deze muur ongeveer 8.000 km lang is ….. heel mooi allemaal. Gelukkig viel hier de drukte mee, en konden we ook nog wat foto’s maken zonder dat er gelijk mensen opstonden.
De Himalaya Express van Beijing naar Lhasa (Tibet)
En dan nu onze treinreis, wat een beleving was dat! We stapten donderdagavond om 20:00 uur in Beijing in en kwamen zaterdagmiddag om 12:00 uur aan in Lhasa. We hadden gelukkig een vier-persoons softsleeper, en dat klopte ook, de matrassen waren redelijk zacht. De eerste uren reden we door dichtbevolkt gebied (in Beijing en omgeving wonen 22 miljoen mensen), later bestond het landschap uit eindeloze vlaktes met bergen en steppes, maar over het algemeen een verlaten landschap. We zagen ook veel velden vol met Yaks en schapen De trein stopte regelmatig bij een aantal grote steden en dan kregen we weer nieuwe medepassagiers in onze coupe. We hebben vaak geprobeerd om gesprekjes met ze aan te knopen, maar de meesten konden geen Engels, zelfs de jongeren niet. Dat viel ons wel op, maar met handen en voeten kwamen we dan soms nog wel tot een leuk gesprekje. Er liep de hele reis veel politie rond in onze trein en ook op stations waren die op de perrons goed vertegenwoordigd. Een van de agenten, een jonge man, kwam meerdere malen naar onze coupe. We werden wel interessant gevonden (of kwam dit door Marieke?, hi hi). Eerst wilde hij onze kaartjes controleren, dan kwam hij weer terug om onze paspoorten te fotograferen en later wilde hij graag een foto hebben van onze treinroute en toen moest mijn paspoort nog later nog een keer worden gefotografeerd want dat zou hij vergeten zijn. Deze jongen kon wel goed Engels dus dat was dan wel weer leuk.
Het eten in de trein was wennen: de Chinezen eten 3x per dag warm. Het menu bestaat hoofdzakelijk uit rijst of noedels met vlees en vis, nou, daar had mijn maag echt geen zin in merkte ik . Maar goed, we moesten toch wat binnen krijgen, dus heel dapper zijn we een aantal keren in de restauratiewagon gaan zitten en kozen dan wat uit van een menulijst waar foto’s opstonden wat we konden bestellen, het personeel was erg vriendelijk en wilde ons graag helpen en naar ons kijken, maar weer werd er weinig Engels gesproken.
Na ¾ van de route werden de bergen hoger en reden we al snel op een hoogte van 5500 meter. Dat was te merken, je lijf gaat raar doen, tintelende voeten, misselijk , geen eetlust, en vooral hoofdpijn. Heel jammer, maar veel voorkomend, dus we hebben ons er dan ook maar letterlijk en figuurlijk bij neergelegd en hebben veel op ons bed gelegen. Later gingen we weer wat dalen en toen we in Lhasa aankwamen zaten we op een hoogte van 3660 meter.
Wordt vervolgd…
Groetjes van Annemieke
Het heeft even geduurd, o.a. door een jetlag, hoogteziekte en niet altijd beschikking over internet, maar hier dan ons eerste verslag!
We willen jullie eerst allemaal hartelijk bedanken voor jullie bijdrage! We hebben een super mooi bedrag opgehaald van 1555 euro. Een deel daarvan is al gebruikt voor het verven van een van de aardbevingsbestendige scholen. De bouw ging sneller dan verwacht en er waren veel vrijwilligers in Nepal, dus dat was al klaar. De rest van het geld, nog meer dan de helft, besteden we in overleg met Stichting Maya als wij zelf in Nepal zijn. Maar zo ver is het nog niet! We zijn nog niet eens een week weg, maar hebben al ontzettend veel meegemaakt. Hieronder onze eerste belevenissen.
Een momentopname in het vliegtuig.
En dan zit je wat uit de buiken na de maaltijd, komen de stewardessen de raampjes verduisteren (16.30 uur!). Even nadenken, oja, we vliegen met een Chinese maatschappij en in Beijing is het al 6 uur later, dus 22.30 uur, De lichten worden gedimd, slapen dus! Nou, mooi niet: voor ons zitten 2 zenuwachtige Hollandse jongens die voor het eerst van hun leven vliegen, ze gaven aan dat ze als ze in paniek raakten liever niet meer bij het raampje wilden zitten. En ik had dan ook steeds de neiging om extra op hun te letten als we wat turbulentie hadden… Naast ons zit een gezin met een zieke peuter die dreinerig huilt en eigenlijk wil slapen maar steeds snottebellen niest die dan over zijn speentje glijden… En dan achter ons: 2 Chinese dames die de hele tijd luidruchtig met elkaar aan het discussiëren zijn, wel leuk om de taal alvast te horen! Slapen? Vergeet het maar!
Mondkapjes, veel verkeer en eten met stokjes
En dan onze eerste dagen in China. Met een jetlag van hier tot Tokio (eh Beijing), hebben we met onze gids Peter (zijn Chinese naam is niet uit te spreken, laat staan te schrijven) de stad verkend. Hij had de vaart er goed in, maar gelukkig zijn onze benen iets langer dan die van hem en konden we heb nog redelijk bijhouden. We hebben het Tiananmen plein bezocht, (wat wij kennen als het Plein van de Hemelse Vrede) en zijn in de Verboden Stad geweest, dit is een enorm groot complex met allemaal lange paden naar de vele verschillende paleizen en woonverblijven (met bijna 10.000 kamers) uit de Ming en Qing dynastie. Wat ons vooral opviel was het enorme massale hiervan. En heel veel (Chinese) toeristen. Sowieso is alles massaal en groot en druk in Beijing.
Beijing heeft ook een paar mooie parken, waar de inwoners graag naar toe gaan.
En dan de Great Wall , prachtig! Op 90 km afstand van Beijing hebben we die muur kunnen bezoeken en een stuk ervan gelopen. Er is hier een aantal eeuwen voor nodig geweest om de muur te bouwen Het idee dat deze muur ongeveer 8.000 km lang is ….. heel mooi allemaal. Gelukkig viel hier de drukte mee, en konden we ook nog wat foto’s maken zonder dat er gelijk mensen opstonden.
De Himalaya Express van Beijing naar Lhasa (Tibet)
En dan nu onze treinreis, wat een beleving was dat! We stapten donderdagavond om 20:00 uur in Beijing in en kwamen zaterdagmiddag om 12:00 uur aan in Lhasa. We hadden gelukkig een vier-persoons softsleeper, en dat klopte ook, de matrassen waren redelijk zacht. De eerste uren reden we door dichtbevolkt gebied (in Beijing en omgeving wonen 22 miljoen mensen), later bestond het landschap uit eindeloze vlaktes met bergen en steppes, maar over het algemeen een verlaten landschap. We zagen ook veel velden vol met Yaks en schapen De trein stopte regelmatig bij een aantal grote steden en dan kregen we weer nieuwe medepassagiers in onze coupe. We hebben vaak geprobeerd om gesprekjes met ze aan te knopen, maar de meesten konden geen Engels, zelfs de jongeren niet. Dat viel ons wel op, maar met handen en voeten kwamen we dan soms nog wel tot een leuk gesprekje. Er liep de hele reis veel politie rond in onze trein en ook op stations waren die op de perrons goed vertegenwoordigd. Een van de agenten, een jonge man, kwam meerdere malen naar onze coupe. We werden wel interessant gevonden (of kwam dit door Marieke?, hi hi). Eerst wilde hij onze kaartjes controleren, dan kwam hij weer terug om onze paspoorten te fotograferen en later wilde hij graag een foto hebben van onze treinroute en toen moest mijn paspoort nog later nog een keer worden gefotografeerd want dat zou hij vergeten zijn. Deze jongen kon wel goed Engels dus dat was dan wel weer leuk.
Het eten in de trein was wennen: de Chinezen eten 3x per dag warm. Het menu bestaat hoofdzakelijk uit rijst of noedels met vlees en vis, nou, daar had mijn maag echt geen zin in merkte ik . Maar goed, we moesten toch wat binnen krijgen, dus heel dapper zijn we een aantal keren in de restauratiewagon gaan zitten en kozen dan wat uit van een menulijst waar foto’s opstonden wat we konden bestellen, het personeel was erg vriendelijk en wilde ons graag helpen en naar ons kijken, maar weer werd er weinig Engels gesproken.
Na ¾ van de route werden de bergen hoger en reden we al snel op een hoogte van 5500 meter. Dat was te merken, je lijf gaat raar doen, tintelende voeten, misselijk , geen eetlust, en vooral hoofdpijn. Heel jammer, maar veel voorkomend, dus we hebben ons er dan ook maar letterlijk en figuurlijk bij neergelegd en hebben veel op ons bed gelegen. Later gingen we weer wat dalen en toen we in Lhasa aankwamen zaten we op een hoogte van 3660 meter.
Wordt vervolgd…
Groetjes van Annemieke
-
30 April 2017 - 12:44
Bert Vroom:
Hee meiden, een erg leuk verslag. Samen met de foto's een compleet plaatje voor mij. Maar ja de momenten dat jullie internet hebben dan "feesen" we ook he?
Nu dan in Lhasa, zelfde China maar heel andere oorsprong en achtergrond.
Geniet er van jullie hebben het verdiend.
En ja, volgens google helpt die yak thee écht tegen de hoogte ongemakken. Succes daarmee, hihi.
Dikke knuf uur Zênder.
BRT -
30 April 2017 - 19:02
Eef:
Hi meiden, leuk verslag al en wat een mooie foto's!. Jullie stralen helemaal! Veel plezier nog en mooie ontmoetingen xxx -
30 April 2017 - 19:24
Romy & Koen:
Wat gigantisch gaaf dat jullie dit mee maken! Mooie foto's ook!
We kunnen niet wachten op het volgende verslag <3
xxx Romy & Koen -
30 April 2017 - 21:11
Lydia :
Hallo wereldreizigers,
Fijn om wat van jullie te horen. Wat een leuk verslag Annemieke. En wat een geweldige foto's, hebben we in ieder geval een beeld bij jullie prachtige reis. De wereld wordt steeds kleiner op deze manier. En mooi weer hebben jullie ook gehad zo te zien -
30 April 2017 - 21:28
Clay:
Hey Miek en Mariek
Heel leuk verslag en mooie foto's
Veel reisplezier nog
Groetjes Clay en Lydia -
30 April 2017 - 21:33
Lydia:
Nou het laatste stukje van mijn reactie is niet geplaatst zie ik. Bij deze nogmaals. ..ik wens jullie nog een fijne voortzetting van de reis en ik kijk uit naar jullie volgende verslag. Heel veel plezier en geniet ervan!
X en groetjes uut Diem -
01 Mei 2017 - 10:31
Annemieke:
Bedankt voor de leuke reacties !Hier in Tibet is het helemaal geweldig , wat een vriendelijke mensen wonen hier! Daar kunnen we ook weer een mooi verhaal van maken .
Helaas ben ik nu toch echt geveld door een combinatie van griep en hoogteziekte en is Marieke alleen op pad vandaag -
01 Mei 2017 - 10:34
Annemieke:
Ik heb nu wel lekker de tijd om wat te lezen! Tot de volgende keer , groetjes van Annemieke xxx -
02 Mei 2017 - 13:11
Jose Groot Joerkamp:
Hoi Annemieke en Marieke,
inmiddels zijn jullie alweer ruim een week op reis. Een hele omschakeling moet dat zijn geweest! Leuk verslag en mooie foto's, zo mogen we op afstand ook een beetje mee genieten. We hopen gauw op meer! lees net dat je geveld bent, rustig aan doen en dan ben je er vast weer bij!
-
02 Mei 2017 - 16:41
Lidy:
Hallo dappere dames!
Wat leuk jullie verslag te lezen. Ik ga een beetje met jullie mee reizen. ik ga rondsnuffelen op de plekken die jullie aangeven. Geniet ervan, en maak maar veel foto's.Pas goed op elkaar enne.... gedraag jullie netjes :-)
Dikke knuffel
Lidy
-
10 Mei 2017 - 11:51
Ria:
Hallo Marieke en Annemieke,
Wat leuk om jullie te kunnen volgen en jullie belevenissen te lezen. We hopen dat je je inmiddels weer kiplekker voelt Annemieke, zodat je optimaal van de reis kunt genieten. We wensen jullie nog heel veel plezier en veel mooie indrukken en ervaringen. Genieten maar! We kijken uit naar het volgende reisverslag. Ik denk dat jullie inmiddels in Nepal zitten.
Veel groetjes,
Jeroen, Harry en Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
