De laatste week alweer …

Flinke onweersbuien, een mooie zonsopkomst, apenstreken, herstelwerkzaamheden, dal bhat eten, en afscheid nemen…

Wat ik al schreef in het vorige verslag was het de bedoeling om naar Harmi te gaan om daar meubels voor de school te laten maken. De nacht voordat we zouden vertrekken kreeg ik helaas een flinke blaasontsteking… We konden niets anders doen dan de rit te annuleren en die dag weer naar de clinic te gaan voor weer een kuur met antibiotica… Het was een enorme teleurstelling voor ons dat we dit niet konden gaan doen, maar het zou onverantwoord zijn geweest om een paar dagen op pad te gaan naar een afgelegen gebied, waar ook niet zo snel een dokter is te vinden. Het voelt voor ons niet goed dat we het opgehaalde geld niet op de manier hebben kunnen uitgeven die we voor ogen hadden, maar op dat moment konden we niet anders doen dan het geld over te maken naar Maya Foundation, die in september, na het regenseizoen daar weer volop aan het werk gaat. Hopelijk snappen jullie dit. We nemen binnenkort nog contact met ze op en zo gauw we weten waar het sponsorgeld aan besteed gaat worden laten we dit in ieder geval nog horen.

Na 2 dagen was ik gelukkig weer aardig de oude. Helaas was er nog te weinig tijd over om naar Harmi af te reizen, dus we besteedden onze laatste dagen in de omgeving van Pokhara. We hebben de zon op zien komen vanaf de berg Sarangkot, dit was schitterend om te zien! We hadden mazzel met het weer, het was mooi helder, (voor het eerst die week!) zodat we ver konden kijken. Ook werden we door Neru uitgenodigd om ‘s avonds bij haar en haar gezin dal bhat te komen eten. Neru heeft samen met haar man een winkeltje in de buurt van het hotel, waar ze water, koekjes en snoepgoed verkopen. Marieke had een goede klik met haar en elke keer als ze daar water ging kopen, kreeg ze kopje thee en had ze leuke gesprekjes met Neru en haar man. Ze hebben 2 kleine kinderen. Ze vertelde die avond dat we bij hun waren dat ze haar man pas op hun trouwdag voor het eerst had gezien, ze waren dus door de families uitgehuwelijkt.

En toen was het zover om afscheid te nemen van de vrijwilligers die we hadden leren kennen in ons hotel en van Apshara en haar kinderen. We vertrokken ‘s morgens al vroeg met de bus naar Kathmandu. En weer was dit een hele happening, voor mij dan in ieder geval! We zaten zo’n 8 uur in de bus, met af en toe een stop. We reden door de bergen, langs steile afgronden en flink de vaart erin! Gelukkig konden we naar een film kijken, de titel was Bahubali 2 : The Conclusion (een echte aanrader, hi hi!). Het leidde wel wat af!

En dan Kathmandu, een miljoenenstad! Een wirwar van straten, auto’s, stof en hobbelige wegen. We hebben 2 nachten gelogeerd in een hotel in Thamel. Deze wijk heeft veel winkeltjes, hotels en restaurantjes. Er wordt ook hier weer hard gewerkt om de schade van de aardbeving te herstellen. Volgens Nederlandse begrippen gaat dit langzaam, je ziet ook vrouwen sjouwen met stenen en zand. Er wordt, wat ik zag, weinig gebruik gemaakt van machines dus daarom gaat het ook niet snel allemaal. Ook schijnt de overheid in Nepal niet echt mee te werken…

De laatste dag hebben we de Swayambhunath bezocht. Deze staat boven op een heuvel en werd druk bezocht die dag. Het is een belangrijke plek voor zowel Boeddhisten als Hindoes. Het wordt ook wel de Apentempel genoemd, want die wonen daar volop. Op een gegeven moment viel een aap Marieke aan, dit kwam waarschijnlijk omdat andere mensen hem aan het treiteren waren terwijl hij aan het eten was. De aap trok aan Mariekes broek. De schrik zat er wel even goed in bij ons, vanwege de kans op rabiës bij de apen. Gelukkig had ze geen kras of wond!

Tijdens de tussenstop in Abu Dhabi leg ik nu de laatste hand aan onze blog… (maar inmiddels zijn we alweer thuis, het lukte niet om het verhaal op het vliegveld te uploaden). Ondanks de momenten die niet zo leuk waren kijk ik terug op een geweldige reis. De muur, de treinreis niet te vergeten en ook de fijne dagen in Lhasa. Fijn om ook met eigen ogen te hebben kunnen zien waarom Marieke Nepal als haar 2e land ziet. Het was een groot avontuur, met allerlei leuke onverwachte ontmoetingen en belevenissen! Ik zal het nooit vergeten.

Groetjes, Annemieke.